Recepta transgraniczna z konsultacją lekarską

Recepta transgraniczna, pomocna jeśli potrzebujesz leków, a przebywasz poza granicami kraju

Recepta transgraniczna to po prostu e-recepta pozwalająca na zakup leków za granicą, stanowi ona rodzaj dokumentu, którego realizacja w założeniu będzie miała miejsce w innym kraju UE lub EOG, niż kraj jej wystawienia. Poza tym obszarem podobnie jak zwykła recepta może być zrealizowana, ale nie musi. Powodem mogą być np. inne niż w naszym państwie regulacje prawne dotyczące koniecznych danych, których nasza recepta nie będzie zawierać.

Przed wyjazdem warto się zorientować czy przyjmowany przez nas lek, w kraju planowanego wykupu jest lekiem na receptę. Możliwa jest sytuacja, że potrzebny nam specyfik jej nie wymaga, jak również sytuacja odwrotna. Lek dostępny u nas bez recepty, może jej wymagać w innym kraju. Kolejnym zaskoczeniem może być fakt, że dany farmaceutyk nie jest dopuszczony do sprzedaży w danym kraju, mimo jego dostępności za granicą. Lista substancji nielegalnych nie jest również ujednolicona dla całej Unii Europejskiej. Fakt ten jest znaczący, także gdy podróżujemy z substancjami medycznymi i farmaceutykami. Istotne są tu regulacje prawne nie tylko kraju docelowego, ale i państw tranzytowych.

Po ten rodzaj recepty udajemy się do lekarza, który wypisuje ją wyłącznie na wniosek samego pacjenta. Zasady jej realizacji i konieczne do niej dane nieco się różnią od reguł obowiązujących przy zwykłej recepcie. Co więc warto wiedzieć ?

Warto także znać różnice w pojęciu nazwy handlowej i międzynarodowej. Nazwa handlowa to nadana przez producenta, zastrzeżona nazwa, podana przy rejestracji leku w danym kraju. To znaczy, że ten sam lek może funkcjonować w różnych krajach, pod różnymi nazwami. Międzynarodowa nazwa to nic innego jak oficjalna i niezastrzeżona nazwa substancji farmaceutycznej lub substancji czynnej leku. To właśnie jej użycie, a nie nazwy handlowej pomoże zagranicznemu farmaceucie zaproponować nam odpowiedni zamiennik.

Recepta transgraniczna, jak ją zdobyć?

Nie obowiązuje jednolity rodzaj, czy wielkość druku dla realizacji tego rodzaju recepty. Rozporządzenie Ministra zdrowia określa natomiast niezbędne dane, które musi zawierać. Są to:

Dane dotyczące pacjenta:

• imię i nazwisko,
• data urodzenia.

Dane dotyczące leku:

• międzynarodowa / powszechnie stosowana nazwa postać (tabletki, roztwór itp.),
• ilość,
• dawka (moc),
• sposób dawkowania.

Dane dotyczące lekarza wystawiającego receptę:

• imię i nazwisko,
• kwalifikacje zawodowe, (tytuł zawodowy)
• adres miejsca udzielenia świadczenia, w tym kraj,
• dane umożliwiające bezpośredni kontakt (adres e-mail, numer telefonu lub faksu z międzynarodowym prefiksem)
• podpis (własnoręczny lub elektroniczny),
• oraz oczywiście data wystawienia.

Podróżując, możemy stanąć wobec konieczności wykupu leków za granicą. Jednym z rozwiązań jest zaopatrzenie się przed wyjazdem w receptę. Możliwości są dwie. Możemy poprosić lekarza o „zwykłą” receptę lub tzw. receptę transgraniczną. Nie bez znaczenia jest tutaj kraj planowanej realizacji recepty. Nie istnieją regulacje prawne gwarantujące nam realizacje, którejkolwiek z nich poza obszarem Europejskiej Organizacji Gospodarczej.

Co więc w sytuacji, gdy celem naszej podróży nie jest żadne z europejskich państw związane z nami strefą wolnego handlu i wspólnego rynku? Komfortowym rozwiązaniem może się tu okazać wizyta u lekarza w miejscu naszego docelowego pobytu. Wystawiona przez niego „krajowa” recepta gwarantuje wykup znajdujących się na niej farmaceutyków. Decydując się na tę opcję, warto zaopatrzyć się w potrzebną nam wiedzę. Planując wyjazd, należy być świadomym warunków korzystania ze świadczeń zdrowotnych w państwie naszego tymczasowego pobytu.
Inaczej sytuacja wygląda na obszarze Unii Europejskiej, Islandii, Norwegii i Liechtensteinu. Podpisane przez Polskę umowy stanowią o wzajemnym respektowaniu recept transgranicznych poszczególnych członków EOG. Podobne gwarancji nie istnieją jednak dla tzw. zwykłej recepty.

E-recepta online za granicą

Recepta transgraniczna funkcjonuje nieco inaczej i nie stanowi prostego odwzorowania realizacji zwykłej recepty w aptece na terenie Polski. Ważną różnicę stanowi fakt, że nie wszystkie leki mogą być na niej umieszczone. Mowa mianowicie o preparatach z kategorii dostępności Rpw. Na tej liście znajdują się produkty lecznicze i surowce farmaceutyczne, których produkcja, obrót i przewóz są ustawowo kontrolowane w ramach przeciwdziałania uzależnieniom. Do tej grupy należą leki odurzające i psychoaktywne, w tym niektóre leki nasenne i przeciwbólowe, antydepresanty. Restrykcjami objęte są również produkty używane w leczeniu uzależnień i objawów odstawienia. W tej kategorii znajdziemy również leki, których stosowanie jest w Polsce zastrzeżone wyłącznie dla leczenia szpitalnego.

Leki są zawsze wydawane zgodnie z przepisami obowiązującymi w danym kraju. Może się więc okazać, że w kraju, do którego się udajemy, obowiązuje inny termin realizacji recepty. Lek, na którego wykup w Polsce mamy czas do miesiąca za granicą może się skrócić do 14 dni. Przepisy krajowe mogą również różnie regulować dopuszczalną ilość dni dawkowania leku. Może to skutkować tym, że farmaceuta zamiast przewidzianym trzech opakowań, wyda nam tylko dwa.

Kolejną kwestią jest cena. Nie będąc posiadaczem europejskiej karty ubezpieczania zdrowotnego tzw. EKUZ recepta transgraniczna, podobnie jak zwykła będzie mogła być zrealizowana tylko przy 100% odpłatności za leki, według ceny kraju jej realizacji.

Miejscowa recepta i co na to EKUZ?

Godnym rozważenia rozwiązaniem w czasie podróży jest zaopatrzenie się w Europejską Kartę Ubezpieczania zdrowotnego. To rodzaj dokumentu uprawniającego do korzystania ze świadczeń zdrowotnych na terenie Europejskiej Organizacji Gospodarczej i Szwajcarii na tych samych zasadach co ubezpieczony mieszkaniec danego kraju. By ją otrzymać, należy osobiście lub drogą elektroniczną złożyć wniosek o jej pozyskanie w odpowiednim oddziale Narodowego Funduszu Zdrowia. Wniosek taki może złożyć tylko osoba uprawniona w Polsce do korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych. Karta EKUZ jest ważna wyłącznie z dowodem tożsamości, wydawana jest nieodpłatnie. Stanowi dokument uprawniający do uzyskania świadczeń w publicznej służbie zdrowia kraju naszego pobytu. Zagwarantowana dzięki temu refundacja obejmuje wyłącznie niezbędne i niezaplanowane leczenie, tzn sytuację gdy nagle zachorujemy lub ulegniemy wypadkowi.

Zgodnie z przepisami kraju naszego pobytu poszczególne świadczenia mogą być bezpłatne, płatne częściowo lub nieobjęte refundacją. Dotyczy to nie tylko wizyt lekarskich, hospitalizacji, interwencji służb ratunkowych, ale również zasad refundacji leków, jeśli recepta została wypisana na miejscu. Warto pamiętać, że ważność wydanej w Polsce karty EKUZ różni się w zależności od statusu posiadacza. Inna będzie dla emeryta, osoby nieletniej czy bezrobotnej zarejestrowanej w urzędzie pracy.

Recepta transgraniczna, zasady refundacji leków zakupionych na podstawie recepty transgranicznej

Nie ma jednolitych zasad refundacji zakupionych za granicą leków. Najważniejsze różnice to miejsce realizacji. Czyli to czy e-recepta zrealizowana na terenie Unii Europejskiej recepta została wystawiona w kraju jej realizacji, czy przez lekarza za granicą. Dodatkowym kryterium jest posiadanie europejskiej karty ubezpieczania zdrowotnego. W przypadku wizyty lekarskiej za granicą i związanej z tym receptą posiadacz EKUZ zapłaci taką samą cenę jak ubezpieczony mieszkaniec odwiedzanego państwa. W zależności od przepisów krajowych za wykupione za granicą leki zapłacimy pełną stawkę, przewidzianą przez ustawodawcę zniżkę lub otrzymamy je za darmo.

Jeśli zdecydujemy się na receptę transgraniczną, za wykupione za granicą leki zapłacimy każdorazowo 100% ich ceny. Nie jest to jednak jednoznaczne z zamknięciem nam całkowicie drogi do refundacji. Po powrocie do kraju możemy zwrócić się do NFZu z wnioskiem o zwrot kosztów na zasadach przewidzianych przez tę instytucję. Nakłada to na nas konieczność udokumentowania poniesionych za granicą kosztów w postaci posiadanych faktur, czy paragonów jak również kopii lub oryginału recepty. Co ważne, refundacji przez NFZ nie podlegają zakupione za granicą leki, których zwrot kosztów określony jest w ramach programu lekowego. Świadczeniem gwarantowanym jest tu bowiem pewien pakiet obejmujący m.in. diagnostykę i monitorowanie postępów leczenia, a nie tylko sam wykup leku.

W przypadku niezrealizowania recepty transgranicznej za granicą, po powrocie możemy ją zrealizować w Polsce jako receptę pełnopłatną. Możliwość wykupu na jej podstawie leków ze zniżką, jaką gwarantuje „zwykła” recepta jest możliwa tylko wówczas, jeśli nasza recepta transgraniczna zawiera wymagane w przypadku refundacji dane m.in. pesel czy nr oddziału NFZ.

RECEPTA ZA GRANICĄ

Obecnie nie istnieje obejmujący całą Unie Europejską zintegrowany system ewidencji elektronicznej, pozwalający na realizację Polskiej e-recepty za granicą. Wyjeżdżając za granicę zaopatrzeni w receptę elektroniczną, zadbajmy o jej papierowy wydruk. Mimo działań mających w przyszłości ułatwić transfer i wymianę świadczeń medycznych w ramach ewidencji elektronicznej na obszarze UE nadal jedynym skutecznym rozwiązaniem jest papierowa wersja recepty transgranicznej.

Szukając odpowiedzi na nurtujące nas przed wyjazdem pytania związane ze zdrowiem, warto się skontaktować z krajowym punktem kontaktowym do spraw transgranicznej opieki zdrowotnej.